Aile uzlaşması, çoğu durumda büyükanne ve büyükbaba gibi diğer kişilerin desteklenmesini gerektiren karmaşık bir gerçekliktir. Yaz aylarında, okulsuz geçen birkaç ay olduğunda, bu yardım bazı ebeveynler için çok önemli olabilir.
Teresa Jiménez de Miguel bir çocuk ve ergen psikoloğudur. saygılı ebeveynlik, olumlu ebeveynlik ve talepkar olmayan annelik konusunda uzmanlaşmıştır (www.lapsicologademama.com). Çocukların büyükanne ve büyükbabalarıyla geçirdikleri zamanın herkes için olumlu bir deneyim olmasını sağlamak için bize dengeyi nasıl sağlayacağımızı anlatıyor.
Hangi kriter geçerli olmalı, ebeveynlerinki mi yoksa büyükanne ve büyükbabalarınki mi?
Bu makaledeki başlıklar
Açık olması gereken ilk şey, kimin sorumlu olduğunu görmek için ebeveynler ve büyükanne ve büyükbabalar arasında bir kavga olmaması gerektiğidir; bunun yerine önemli olan, çocuklara mümkün olan en iyi şekilde bakılmasıdır. Elbette kuşak farklılığı ve ebeveynlik tarzı nedeniyle her iki tarafın da üzerinde anlaşamadığı pek çok şey var. Bu anlamda, uzman yorumlarına göre büyükanne ve büyükbabalarla yapılacak bir toplantıda açıklanması gereken bazı kırmızı çizgiler (ebeveyn olarak teslim olmak istemediğiniz yönler) koyabilirsiniz.
“Fakat şunu açıkça belirtmeliyiz ki büyükanne ve büyükbabalar çocuklarımızı büyütmüyorlar, onlar bize yardım etmek için oradalar bu nedenle daha anlayışlı ve minnettar olmalıyız. Bir bayrak atlanırsa, kötü bir niyetin olmadığını, ebeveynliğin herkes için karmaşık olduğunu ve büyükanne ve büyükbabaların büyükanne ve büyükbaba olmaya devam ettiğini ve oluşan o bağı bilerek bunu sakince ve dürüstçe konuşmamız gerekecek (bunu asla atlamam mı?) gelecekte harika bir anı olabilir” diyor uzman.
Bir sorun var: Çocuklar büyükanne ve büyükbabalarının yanında kalmak istemiyor
Bazen torunlar farklı koşullar nedeniyle bazı büyükanne ve büyükbabaları tercih eder ve diğerlerinin yanında olmak istemezler. Aralarındaki bağ iyi kurulmamış olabilir, çok uzun süre onlarla birlikte olmamış olabilir ya da o çocuğun hayatının belirleyici anlarına katılmamış olabilir… Çocukların bazı büyükanne ve büyükbabaların yanında diğerlerine göre daha rahat olmasını sağlayan birçok durum olabilir. Burada arabulucu olarak hareket etmesi, ilişkiyi güçlendirmeye çalışması, onları yakınlaştıracak anekdotlar anlatması ve elbette kimse hakkında kötü konuşmaması gereken ebeveynlerdir. Üstelik psikoloğun belirttiği gibi, “Belki onlara en sevdikleri yemek ya da aktivite konusunda yanlarında olacakları, dahil olacakları planlarla o günlere dair ipuçları da verebiliriz…”.
Çocuğun da burada önemli bir rolü var ve ona neden o büyükanne ve büyükbabaların yanında rahat olmadığını sormalısınız. “Bazen bu, yakınlarda hiç arkadaşlarının olmaması, kendilerine yer olmaması veya onları dışarı çıkarmamaları ve sıkılmaları ile alakalıdır… Yargılamadan ya da yargılamadan bize anlatabilmeleri için onlara güven verin. Olası alternatifler yoksa ve yaşları nedeniyle yalnız olamıyorlarsa, dürüst olmak gerekirse, büyükanne ve büyükbabalara güvenmenin neden gerekli olduğunu onlara her zaman açıklayabiliriz,” diye tavsiye ediyor Teresa Jiménez de Miguel.
Ayrıca çocukla, ilk başta gerçekten yapmak istemediği (belki de heyecan duyduğu bir aktivite) büyükanne ve büyükbabasıyla bu saatten sonra ne olacağı konusunda pazarlık yapabilirsiniz ve aynı zamanda o günleri onlar olmadan nasıl geçirecekleri konusunda da anlaşabilirsiniz. Ebeveynler ekranları kötüye kullanmasınlar diye.
© Adobe Stok‘Oğlumuzu kucağımıza aldığımızda tuhaf görünüyor’
Çocukların ebeveynlerinden uzakta olduklarında ve onlara kavuştuklarında tepkileri çok çeşitlidir ve bir dereceye kadar tahmin edilemez. Bu nedenle çocukların büyükanne ve büyükbabalarının bakımındayken ne kadar süre anne ve babalarını görmemeleri gerektiği konusunda genel bir öneride bulunulamaz. Her durum bir dünyadır. Evet kesinlikle, Mesafeye rağmen orada olmanız tavsiye edilir: “Her gün arayın, görüntülü konuşun, birlikte olmadığınız her gün için sürpriz notlar bırakın, sürpriz teslimat çünkü…” Çocuklar, ebeveynlerinin, başka bir yerden de olsa, her gün başlarına gelenlerden haberdar olduklarından emin olmalıdırlar.
Bazı küçükler, ebeveynleri onları almaya geldiğinde ağlama davranışı gösterir veya daha kötü davranırlar. Uzmanın (@teresalapsicologademama, Instagram’da) yorumlarına göre bunun nedeni birkaç durum olabilir:
- Ayrıcalıklarını kaybetmek istemiyorlar: Başka kuralların olduğu (çoğunlukla daha gevşek) başka bir alandalar ve ayrıcalıklarını kaybetmek istemiyorlar.
- Dedelerinden ayrılmanın üzüntüsünü yaşıyorlar: Birlikte rahat oldukları büyükanne ve büyükbabalarıyla bir bağ kurarlar ve bazen bazı çocuklar için çok fazla olan ebeveynleriyle yeni bir bağ açmak zorunda kalırlar.
- Ebeveynleri onları orada bıraktığı için kızgınlar: Bu durumda, “bir yetişkin olarak bunun olacağını bilmeli ve o kadar güvenli ve anlayışlı bir liman olmalıyım, öfkeye yer verip geçmesine izin vermeliyim, onunla savaşmamalı (“böyle davranma”, “ben” başka bir şey yapamazsın”, “nankörsün”… vb).
- Tekrar güvende hissediyorlar: “Çocuk, anne-babasının yanında gerçekte kendisi olabileceğini biliyor ve ‘iyi davranmak’ için bir süre kendini geri tuttuğunda duygusal düzeyde ‘patlıyor’.
